Κατηγορία: Blog

Οι οθόνες πλέον είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την καθημερινότητα μας και φυσικά συνδέονται και με την καθημερινότητα μικρών παιδιών. Οι ώρες που περνάμε μπροστά από ένα κινητό ή τάμπλετ είναι πολλές και τα τελευταία χρόνια, μετά την πανδημία έχει αυξηθεί σημαντικά. Γεγονός που κάνει τους γονείς να αναρωτιούνται:

• Πόσο χρόνο μπορώ να επιτρέπω στο παιδί για την χρήση τους;
• Επηρεάζουν την ανάπτυξή του και την προσοχή του;

Σύμφωνα με την ΑΑΡ (Αμερικανική Ακαδημία Παιδιάτρων) χρόνος που προτείνεται για την χρήση οθονών σε παιδιά:

• έως 18 μηνών είναι μηδενικός. (AAP, 2013)
• 18-24 μηνών εάν θέλουμε να εισαχθούν οι οθόνες πρέπει να γίνεται με γονικό έλεγχο και υψηλής ποιότητας προγράμματα( λιγότερο απο μια ώρα)
• 2-5 Με γονικό έλεγχο και υψηλής ποιότητας προγράμματα. (λιγότερο από μια ώρα)

Τα τελευταία χρόνια γίνονται έρευνες τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό σχετικά με το ζήτημα αυτό και έχει βρεθεί πως οι οθόνες επηρεάζουν σε σημαντικό βαθμό την γλωσσική ανάπτυξη των παιδιών καθώς και τα επίπεδα προσοχής και συγκέντρωσής τους. Σε έρευνα (2018) σε ελληνόφωνα παιδιά βρέθηκε πως (64,52%) παιδιά ηλικίας 4-5 ετών τα οποία είχαν εκτεθεί σε οθόνες στην κρίσιμη περίοδο ανάπτυξης παρουσιάζουν γλωσσική διαταραχή. Επίσης παρατηρήθηκαν αρνητικά αποτελέσματα στο κομμάτι παρουσίας ενήλικα κατά τη χρήση τους.

*Είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε πως ένα παιδί είναι φυσικό να μη ξέρει να χρησιμοποιεί κατάλληλα τις οθόνες όποτε χρήζει γονικού ελέγχου καθόλη τη διάρκεια της χρήσης της. Επίσης είναι σημαντικό να προσπαθούμε να τηρούμε τα όρια στους χρόνους και τρόπους χρήσης των και να προσπαθούμε να αλληλεπιδρούμε το μέγιστο με το παιδί μας.

Αλληλεπιδράστε την ώρα της χρήσης τους. Επιλέξτε μαζί το περιεχόμενο και συζητήστε πάνω σε αυτο που βλέπετε. Έτσι το παιδί θα μάθει νέα πράγματα!

Τηρείτε τα χρονικά όρια ανα ηλικία

Συστήνεται κυρίως παιχνίδι και βιβλία τα οποία δημιουργούν ισχυρούς δεσμούς, ανάπτυξη της φαντασίας, προσοχής και γλωσσικών δεξιοτήτων.

Πολύ συχνά γονείς με παιδάκια περίπου 3 ετών προβληματίζονται για την εξέλιξη της ομιλίας του. Ανησυχούν για     το αν όλα εξελίσσονται σύμφωνα με το αναμενόμενο ή αν είναι καλό να απευθυνθούν σε έναν ειδικό. Η   καθυστέρηση ομιλίας μπορεί να αποτελεί  μέρος της ανάπτυξης, όμως μπορεί να αποτελεί και μέρος μια   βαθύτερης  δυσκολίας που αντιμετωπίζει ένα παιδί. Είναι σημαντικό να αντιμετωπιστεί έγκαιρα ώστε να  αποφευχθούν μετέπειτα ελλείμματα στη κοινωνική, συναισθηματική και ακαδημαϊκή ζωή του παιδιού.

Τι είναι η καθυστέρηση ομιλίας;

Η καθυστέρηση ομιλίας συμβαίνει όταν ένα παιδί αργεί, καθυστερεί να κατακτήσει ένα στάδιο λόγου αντίστοιχο με τη χρονολογική του ηλικία. Διακρίνεται στην πρωτογενή και δευτερογενή καθυστέρηση. Η πρωτογενής καθυστέρηση συμβαίνει όταν καθυστερούν οι γλωσσικές δεξιότητες και η ομιλία  του παιδιού σε σχέση με άλλες δεξιότητες χωρίς κάποια σαφή αιτιολογία. Η δευτερογενής καθυστέρηση συμβαίνει όταν οι γλωσσικές δεξιότητες και η ομιλία καθυστερούν, ως αποτέλεσμα γνωστής αιτιολογίας {απώλεια ακοής (μερικής ή ολικής), αυτισμός, εγκεφαλική παράλυση κ.α.}

 Ποια τα χαρακτηριστικά των παιδιών με καθυστέρηση ομιλίας;

Σύμφωνα με έρευνες η ομιλία των παιδιών με καθυστέρηση χαρακτηρίζεται από:

• Απόκτηση νέων λέξεων με πιο αργό ρυθμό
• Συνδυάζουν λέξεις σε φράσεις με πιο αργό ρυθμό
• Χρησιμοποιούν συχνότερα εξωλεκτική επικοινωνία (χειρονομίες)
• Στα 2 έτη έχουν εκφραστικό λεξιλόγιο περίπου 20 λέξεων
• Στα 3 έτη κάνουν προτάσεις με 2-3 λέξεις.
• Δυσκολία στη σύνταξη
• Δυσκολία στη χρήση γραμματικής

Η εξέλιξη της ομιλίας είναι μια σύνθετη διαδικασία παρόλο που πολλές φορές δεν φαίνεται έτσι. Ο πρώτος χρόνος ζωής ενός παιδιού είναι πολύ σημαντικός για την ανάπτυξη και εξέλιξή του. Για να έχουμε ομιλία είναι απαραίτητο να έχουμε κατακτήσει τις επικοινωνιακές δεξιότητες όπως βλεμματική επαφή, εναλλαγή σειράς καθώς και αναμονή. Έχοντας τες κατακτήσει σιγά-σιγά ξεκινάει το βάβισμα, η ηχολαλία, η χρήση απλών λέξεων και μετέπειτα σύνθετων δομών της γλώσσας.

Σε τι μπορεί να οφείλεται η καθυστέρηση ομιλίας;

•  φύλο (σύμφωνα με έρευνες τα αγόρια είναι πιο πιθανό να εμφανίζουν καθυστέρηση ομιλίας)
• γενετικοί παράγοντες ( συγγενής πρώτου βαθμού με ίδια ή παρόμοια δυσκολία στον λόγο)
• περιγενετικοί παράγοντες (πρόωρος τοκετός, χαμηλό βάρος γέννησης)
• περιβαλλοντικοί παράγοντες (ανεπαρκές γλωσσικό πρότυπο στην οικογένεια, η έλλειψη ποσοτικών και
  ποιοτικών ερεθισμάτων, η διγλωσσία, η ψυχοσυναισθηματική στέρηση και η κακοποίηση
  του παιδιού)
• μέση ωτίτιδα

Καθυστέρηση ομιλίας μπορεί είναι μια εκδήλωση πολυάριθμων διαταραχών (Αlexander 1999) όπως:

• Νοητική υστέρηση
• Απώλεια ακοής
• Καθυστέρηση ωρίμανσης (αναπτυξιακή καθυστέρηση της γλώσσας)
• Εκφραστική γλωσσική διαταραχή
• Διγλωσσία
• Αυτισμός
• Επιλεκτική αλαλία

 Μπορεί ο λογοθεραπευτής να αντιμετωπίσει την καθυστέρηση ομιλίας; 

Ναι, ο λογοθεραπευτής με βάση το ιατρικό ιστορικό και μια αξιολόγηση των επικοινωνιακών δεξιοτήτων του παιδιού, του  εκφραστικού και αντιληπτικού λεξιλογίου καθώς και μια στοματοπροσωπική εξέταση είναι σε θέση να κατανοήσει τις ικανότητες και αδυναμίες του παιδιού. Επίσης να κατανοήσει εάν υπάρχει πρωτογενής ή δευτερογενής καθυστέρηση. Στη συνέχεια ο λογοθεραπευτής μαζί με τους γονείς θα συζητήσουν το θεραπευτικό πρόγραμμα το οποίο στήνεται με βάση το δυναμικό του παιδιού και τις ανάγκες τις οικογένειας.

Η φωνολογική ενημερότητα ή φωνολογική επίγνωση  είναι η ικανότητα των παιδιών να αναγνωρίζουν και να διακρίνουν τα δομικά μέρη της γλώσσας. Με την δεξιότητα αυτή αναγνωρίζουν οτι οι προτάσεις αποτελούνται από λέξεις, οι λέξεις από συλλαβές και οι συλλαβές αποτελούνται από φωνήματα.

Επιπλέον, έχουν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται την ομοιοκαταληξία  (π.χ /πάνω/-/κάνω/) καθώς και να διακρίνουν πως δυο λέξεις μπορεί να έχουν ίδιο το αρχικό, μεσαίο ή τελικό τους φώνημα(γράμμα). Για παράδειγμα οι λέξεις /έλα/-/ένα/ έχουν κοινό αρχικό φώνημα.

Η δεξιότητα αυτή αναδύεται ήδη από την ηλικία των 3 ετών και ολοκληρώνεται σταδιακά μέχρι την ολοκλήρωση της νηπιακής ηλικίας, δηλαδή στα 5-6 έτη. Έχει μεγάλη σημασία η κατάκτηση της φωνολογικής ενημερότητας καθώς είναι η δεξιότητα που διευκολύνει τη μετάβαση από τον προφορικό στον γραπτό λόγο και συνδέεται με την κατάκτηση της ανάγνωσης και της γραφής στην σχολική ηλικία.

Σύμφωνα με έρευνες παιδιά που δεν έχουν κατακτήσει επαρκώς την ικανότητα αυτή  παρουσιάζουν μαθησιακές δυσκολίες και χαμηλή ακαδημαϊκή επίδοση. Αντιθέτως, παιδιά με ανεπτυγμένη φωνολογική ενημερότητα διευκολύνονται τόσο στο κομμάτι της ανάγνωσης όσο και της γραφής.

Συμβαίνει συχνά νήπια κατά την ανάπτυξη της ομιλίας τους να μην αρθρώνουν καθαρά κάποια φωνήματα ή/και να  μπερδεύουν κάποια από αυτά. Είναι φυσιολογικό σε μικρή ηλικία 2-3  ένα παιδάκι να μην μιλάει καθαρά. Από την ηλικία των 3 ετών έχουν κατακτηθεί τα περισσότερα φωνήματα(γράμματα) και έτσι έχουμε μια καθαρή και καταληπτή ομιλία.

Όμως υπάρχουν και περιπτώσεις στις οποίες δεν συμβαίνει αυτό. Υπάρχουν παιδάκια που δεν έχουν κατακτήσει αυτή τη δυνατότητα εξ ολοκλήρου. Πολλές φορές ακούμε ένα παιδί να λέει  ΄΄νεγό ή νελό΄΄ αντί για ”νερό”. Σε αυτή την περίπτωση το παιδί γνωρίζει ποιον ήχο πρέπει να παράξει αλλά δεν το καταφέρνει, λόγω ανεπάρκειας του μηχανισμού άρθρωσης. Αυτή είναι η αρθρωτική διαταραχή. Η επίγνωση δηλαδή του ήχου που θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί αλλά η αδυναμία χρήσης του.

Εκτός από την αρθρωτική διαταραχή έχουμε και τη φωνολογική διαταραχή κατά την οποία έχουμε λανθασμένη επιλογή φωνήματος ενώ η δυνατότητα  μεμονωμένης άρθρωσης υπάρχει. Για παράδειγμα, ”λουλούβι” αντί για ”λουλούδι”. Σε αυτήν την περίπτωση το παιδί δεν μπορεί να διακρίνει ακουστικά τους ήχους /δ/-/β/ και συνεπώς τους χρησιμοποιεί λανθασμένα.

Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πως ο προφορικός λόγος μεταφέρεται στον γραπτό και εάν δεν έχει καθαρίσει, μπορεί να εμφανίσει δυσκολίες στο γραπτό λόγο. Συνεπώς προκύπτει χαμηλή αυτοεκτίμηση και μαθησιακά ελλείμματα. 

Οι αδυναμίες αυτές είναι σημαντικό να αντιμετωπιστούν έγκαιρα. Ένα παιδί είναι πολύ σημαντικό να κατακτήσει τα φωνήματα πριν τις Α΄ Δημοτικού για να μπορέσει να μεταφέρει τη σκέψη του στο γραπτό λόγο με ευχέρεια.

“΄έχω δύο πα-παγωτά”, ”τι-τι κάνεις;”. Πόσο συχνά  έχουμε ακούσει μια τέτοιου είδους ομιλία ή μας έχει τύχει σε εμάς τους ίδιους;

Ο συγκεκριμένος τύπος ομιλίας που χαρακτηρίζεται από επαναλήψεις φωνημάτων, συλλαβών, καμιά φορά και λέξεων ορίζεται ως τραυλικό επεισόδιο. Αν αυτό συμβαίνει με αρκετή συχνότητα τότε μιλάμε για τραυλισμό. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ορίζει τον τραυλισμό ως μια διαταραχή στην οποία το άτομο γνωρίζει ακριβώς τι θέλει να πεί αλλά δεν το καταφέρνει εξ αιτίας μιας ακούσιας επαναληπτικής επιμήκυνσης ή παύσης ενός φθόγγου.

Η εμφάνιση του τραυλισμού είναι πολυπαραγοντική, συντελλούν πολλοί παράγοντες τόσο για την εμφάνιση όσο και για την εξέλιξή του. Συχνά εμφανίζεται σε παιδάκια ηλικίας 1,5- 6 ετών ο λεγόμενος εξελικτικός επίμονος τραυλισμός. Χαρακτηρίζεται από δυσροή στην ομιλία η οποία εαν αντιμετωπιστεί έγκαιρα τότε το παιδάκι μαθαίνει να διαχειρίζεται τα επεισόδια τραυλισμού και να τα αντιμετωπίζει με αποτέλεσμα η ομιλία του να χαρακτηρίζεται απο μια φυσική ροή.

Σύμφωνα με την βιβλιογραφία υπάρχουν τρία είδη τραυλισμού, ο νευρογενής, ο εξελικτικός επίμονος τραυλισμός και ο ψυχογενής. Θα σταθούμε όμως στον εξελικτικό επίμονο τραυλισμό, όπου σύμφωνα με τους (Yairy, Seery 2011) εμφανίζεται κατά την ανάπτυξη του παιδιού όπου εμπλέκονται οι εξής παράγοντες:

1. Εμφανή χαρακτηριστικά ομιλίας (διακοπή ροή ομιλίας με μορφή επαναλήψεων π.χ πα-πατάτα, παύσεων π.χ Πήγα σήμερα στο….. κολυμβητήριο ή επιμηκύνσεων π.χ Σήηημερα στο σχολείο… )
2. Σωματικές συνοδές συμπεριφορές (κινήσεις κεφαλής, λαιμού και σώματος οι οποίες συχνά συνοδεύουν τα εμφανή χαρακτηριστικά.)
3.Συναισθηματικές αντιδράσεις
4.Γνωστικές διαδικασίες
5.Κοινωνική Δυναμική

Η εμφάνιση του τραυλισμού σε παιδιά ηλικίας 1,5-6 ετών και έχει συχνά κυκλική πορεία. Διακρίνονται  σε περιόδους συμπτωμάτων και περιόδους ευχέρειας. Είναι σημαντικό να αντιμετωπιστούν έγκαιρα τα επεισόδια τραυλισμού για να μπορέσει το παιδάκι να έχει μια ομαλή φυσική ομιλία σε κάθε στιγμή της ζωής του.

Η ωτίτιδα είναι μια φλεγμονή κυρίως  του μέσου ωτός. Απαντάται συχνότερα σε παιδιά ηλικίας 2,5-7 ετών και οφείλεται σε μικρόβια ή ιούς. Η διάγνωσή της γίνεται από Ωτορινολαρυγγολόγο και η θεραπεία της συνήθως γίνεται με αντιπυρετικά και αντιβίωση και σπάνια με παρακέντηση τυμπάνου. Είναι γεγονός πως οι ωτίτιδες εμφανίζονται σε κρίσιμη επικοινωνιακά και γλωσσικά περίοδο για την ανάπτυξη των παιδιών.  Τα συμπτώματά συνήθως είναι:

• διαξιφιστικός (έντονος) πόνος στο αυτί
• υψηλός πυρετός 38,5-40 (καμιά φορά μπορεί να διαρκεί και μόνο μια μέρα)
• καταβολή δυνάμεων
• Έκκριση βλεννοπυώδους  εκκρίματος από τον έξω ακουστικό πόρο

 Διακρίνεται σε δύο μορφές

• Οξεία μέση πυώδης ωτίτιδα (κατά την οποία συσσωρεύεται υγρό στο αυτί και αργότερα πόνος και πυρετός)
• Εκκρητική ωτίτιδα (η οποία δεν έχει συμπτώματα αλλά μαζεύει επίσης υγρό στο μέσο αυτί και επηρεάζει τη λείτουργία του.

Ποια η σχέση της με την εξέλιξη της ομιλίας;

Η ελλειμματική ακοή επιφέρει δυσκολίες στην εξέλιξη της ομιλίας μιας για να επιτευχθεί αυτή η ικανότητα είναι απαραίτητο  να υπάρχει η αίσθηση της ακοής. Αυτό σημαίνει πως όταν ένα παιδί παθαίνει ωτίτιδες δεν είναι ικανό να ακούει συχνότητες ήχου ή ακόμη και να μην ακούει καθόλου. Αναπόφευκτα επηρεάζεται η ποιότητα της ομιλίας του και η ικανότητα διάκρισης των ήχων, με αποτέλεσμα πολλές φορές να μην είναι σε θέση να αρθρώσει καθαρά κάποια φωνήματα.

Συχνά τα παιδιά με ωτίτιδα δεν ακούνε για μεγάλα χρονικά  διαστήματα καλά, εβδομάδες ακόμη και μήνες μέχρι να εμφανιστούν τα συμπτώματα. Η κατάσταση αυτή δυσχεραίνει κατα πολύ  την πρωτοβουλία για λεκτική επικοινωνία καθώς και την δυνατότητα ενίσχυσης λεξιλογίου και την δυνατότητα καταληπτότητας ομιλίας.

 Αν και η εικόνα ενός παιδιού με ελλειμματική ακοή είναι παραπλανητική, είναι πολύ σημαντικό να  παρατηρούμε τις αντιδράσεις του παιδιού μας στους ήχους. Επίσης καλό είναι να ενημερωνόμαστε για τα στάδια εξέλιξης της ομιλίας και τα χρονικά ορόσημα για την γλωσσική ανάπτυξη ενός παιδιού από το λογοθεραπευτή. 

Η λογοθεραπεία είναι μία νεαρή επιστήμη στη χώρα μας και  μοιάζει να ασχολείται κατ΄αποκλειστικότητα με τον παιδιατρικό πληθυσμό. Ωστόσο, παρόλο που δεν είναι ευρέως γνωστό ασχολείται και με ενήλικο πληθυσμό. Αρκετά συχνά ενήλικοι έρχονται αντιμέτωποι με επίκτητες δυσκολίες στην ομιλία ή την κατάποσή τους.

Από τις συχνότερες αιτίες είναι το εγκεφαλικό επεισόδιο από το οποίο μπορεί να προκύψει δυσκολία στην κατανόηση και παραγωγή της ομιλίας καθώς και στην κατάποση. Οι δυσκολίες αυτές δυσχεραίνουν  την καθημερινότητα των ατόμων αυτών σε πρακτικό επίπεδο και κυρίως σε συναισθηματικό, μιας και καλούνται να αναπροσαρμόσουν την ζωή τους από την αρχή.

Παρόμοιες δυσκολίες αντιμετωπίζουν και άνθρωποι που προσβάλλονται από κάποια νευρολογική ασθένεια όπως η νόσος Parkinson ή η άνοια. Και σε αυτές τις παθήσεις η παρέμβαση στοχεύει στο καλύτερο δυνατό βιωτικό επίπεδο του θεραπευομένου.

Άλλοι λόγοι που μπορεί να επισκεφθεί κάποιος ενήλικας τον λογοθεραπευτή είναι η πάρεση προσωπικού νεύρου(πάρεση Bell).Επίσης, μπορεί να εμφανιστεί κάποια διαταραχή φώνησης, η οποία αφορά σε αλλαγή στα ποιοτικά χαρακτηριστικά της φωνής που μπορεί να οφείλεται σε λειτουργικούς, παθολογικούς, νευρολογικούς ή ψυχολογικούς λόγους. Πλήττονται περισσότερο άτομα που κάνουν εκτεταμένη χρήση φωνής σε ακροατήριο όπως δικηγόροι, δάσκαλοι ή ιερείς, τραγουδιστές ή ηθοποιοί, άτομα που εργάζονται σε τοξικά για τη φωνή περιβάλλοντα, όπως κομμώτριες, αισθητικοί ή εργάτες εργοστασίων.

Ένας τελευταίος λόγος που μπορεί να υπάρξει είναι η ενίσχυση της  καταληπτότητας της ομιλίας, η καθαρότητα δηλαδή της ομιλίας σε περιπτώσεις που ένα φώνημα δεν αρθρώνεται καθαρά πχ το /s/.

Για κάθε  άτομο δημιουργείται ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα παρέμβασης με βάση τις ατομικές ανάγκες και δυσκολίες που πρέπει να αντιμετωπιστούν εφόσον συζητηθεί με την διεπιστημονική ομάδα που μπορεί να υπάρχει και φυσικά με τον ίδιο και τους οικείους του.

Συμπεραίνουμε λοιπόν, πως στόχος της επιστήμης είναι η βελτίωση της ποιότητας ζωής του ατόμου ανεξάρτητα από την ηλικία και το ποσοστό δυσκολίας.

Οι εγγραφές έχουν ήδη ξεκινήσει και όλα τα νηπιάκια ετοιμάζονται για το Μεγάλο Σχολείο. Είναι όμως όλα τα παιδάκια πραγματικά έτοιμα; Και αν όχι, πως μπορούμε να το μάθουμε;

Για να είναι έτοιμο ένα παιδάκι για την Α’ δημοτικού είναι αναγκαίο να έχει κατακτήσει τη Σχολική Ετοιμότητα. Με τον όρο σχολική ετοιμότητα εννοούμε, την αναπτυξιακή ωριμότητα ενός παιδιού που το καθιστά ικανό να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της Α’ δημοτικού. Θα πρέπει να έχει κατακτήσει τις δεξιότητες που αφορούν γλωσσική/γνωστική ανάπτυξη ,σωματική/κινητική ανάπτυξη και ψυχοκοινωνική/συναισθηματική ανάπτυξης.

Πολύ σημαντική είναι η γλωσσική ανάπτυξη ενός παιδιού. Το δημοτικό είναι το σχολείο στο οποίο τα παιδιά μαθαίνουν να εκφράζουν τη σκέψη τους μέσα από τον γραπτό λόγο, κάτι εξαιρετικά σύνθετο και απαιτητικό ειδικά στα ελληνικά που δεν θεωρείται και μια εύκολη γλώσσα. Για να μπορέσει κάποιος να γράψει, θα πρέπει να έχει οργανώσει πρώτα τη σκέψη του προφορικά, να είναι δηλαδή σε θέση να επικοινωνεί τις ιδέες του και τις ανάγκες του ικανοποιητικά μέσω του προφορικού λόγου.

Είναι απαραίτητο να έχουμε αναπτύξει τις δεξιότητες αυτές πριν την έναρξη του σχολικού έτους. 

Είναι πολύ σημαντικό να γίνεται προληπτικά μια λογοθεραπευτική αξιολόγηση ώστε να ελεγχθεί η ποιότητα και η ποσότητα των δεξιοτήτων αυτών. Με τον τρόπο αυτό θα προληφθούν οποιαδήποτε, πιθανά, μαθησιακά ελλείμματα του παιδιού και θα έχει μια ομαλή ακαδημαϊκή πορεία και μια χαρούμενη ζωή.

Με τον όρο βαρηκοΐα εννοούμε την πτώση της ακοής. Είναι μια κατάσταση που συμβαίνει σε παιδιά και ενήλικες. Υπάρχουν άνθρωποι που γεννιούνται βαρήκοοι και εκείνοι που στη διάρκεια της ζωής τους αντιμετωπίζουν μια επίκτητη βαρηκοϊα  που είτε οδηγεί σε προσωρινή είτε μόνιμη απώλεια ακοής.

Διακρίνεται στις εξής κατηγορίες

• Βαρηκοϊα Αγωγιμότητας
• Νευροαισθητήρια Βαρηκοϊα 
• Μεικτού τύπου βαρηκοϊα

-Βαρηκοϊα Αγωγιμότητας υπάρχει όταν διακόπτεται από οποιοδήποτε εμπόδιο η μετάδοση του ήχου. Η δυσλειτουργία μπορεί να βρίσκεται στο έξω ή μέσο αυτί.

-Νευροαισθητήρια Βαρηκοϊα έχουμε όταν υπάρχει αδυναμία μεταφοράς ήχου μέσω των οσταρίων.  Μπορεί η αδυναμία  να είναι στον κοχλία, στο ακουστικό νεύρο ή στην κεντρική ακουστική οδό. Σε αυτή την περίπτωση μιλάμε για κώφωση.

-Μεικτού τύπου βαρηκοΐα έχουμε όταν συνδυάζονται οι παραπάνω δύο καταστάσεις.

Η αξιολόγηση γίνεται αποκλειστικά από ΩΡΛ με συγκεκριμένες εξετάσεις.

Αρκετά συχνή σε παιδιά είναι η βαρηκοΐα αγωγιμότητας που προέρχεται πολλές φορές από ωτίτιδα, ωστόσο υπάρχουν παιδιά που αντιμετωπίζουν νευροαισθητήρια βαρηκοΐα. Σε αυτή την περίπτωση με ιατρική βοήθεια μπορούν να τοποθετηθούν ακουστικά  ώστε να μπορέσουν να έρθουν σε επαφή με τον ήχο και κατ’ επέκταση με την ομιλία.

Η δυσκολία ή αδυναμία ακοής συνεπάγεται δυσκολία στην έναρξη και αντίληψη της ομιλίας. Έχουμε την ικανότητα ομιλίας ,επειδή έχουμε την ικανότητα ακοής.

Είναι σημαντικό να τονιστεί πως είτε έχουμε μερική απώλεια ακοής είτε ολική, αυτό έχει επίπτωση στην ποιότητα της ομιλίας και στο χρόνο κατάκτησής της. Η ολική απώλεια ακοής είναι φυσικά πιο σοβαρή και η αντιμετώπισή της είναι μια διαδικασία που απαιτεί χρόνο και προσπάθεια τόσο από το ίδιο το παιδί όσο και από το περιβάλλον του. Με συστηματική λογοθεραπεία μπορεί το παιδί να καταφέρει να κατακτήσει την ομιλία και να μπορεί να συμμετέχει στο κόσμο των ακουόντων.